Για να παρουσιάσουμε ένα κομμάτι από την αρχή της ιστορίας της Πετρούπολης, σκεφτήκαμε να ρωτήσουμε τους ανθρώπους που τη θυμούνται καλύτερα γιατί την έζησαν.Έτσι πήγαμε σε ένα από τα τέσσερα ΚΑΠΗ του δήμου, αυτό που βρίσκεται κοντά στο σχολείο μας και μιλήσαμε με όλους! Η Πετρούπολη τότε που ήταν νέοι ήταν ένα καινούριο προάστιο με χωματόδρομους, χωρίς ύδρευση και με ένα επικίνδυνο ρέμα που τη χώριζε στα δύο. Αυτοί βοήθησαν και φτιάχτηκε σιγά σιγά η πόλη που ξέρουμε εμείς. Τους ευχαριστούμε γιατί ήταν όλοι πρόθυμοι να απαντήσουν και μας βοήθησαν πολύ!
Τις συνεντεύξεις τις πήρε η Ευτυχία και η Ελένη ενώ ο Άγγελος ήταν ο επίσημος φωτογράφος.
Να τι μας είπαν:
-Πώς επιλέξατε να ζήσετε στην Πετρούπολη;
-Χώρος πολύς υπήρχε, χωράφια ήταν όλα εδώ κι αμπέλια, χτίσαμε μόνοι μας τα σπίτια μας -οικοδόμοι ήταν οι πιο πολλοί άντρες εδώ κι εργάτες.
-Α ναι και δεν ήταν στο σχέδιο η περιοχή, τα πιο πολλά σπίτια ήταν εκτός σχεδίου. Κοντά στο 1980 μπήκαμε εμείς εδώ στο σχέδιο.
-Εγώ εδώ γεννήθηκα, στις πέτρες και στα θυμάρια έγδερνα τα γόνατά μου.
-Πώς ήταν η Πετρούπολη εκείνα τα χρόνια;
-Α, τι να σου πω, έρημη ήταν στην αρχή (λέει ο κύριος Σάββας που ήλθε εδώ το 1953). Γεμάτη αμπέλια και συκιές, να φανταστείς από την πλατεία και πάνω ήταν γεμάτη βράχια.
- Κι αυτούς που μέναν πάνω από την πλατεία τους λυπόμασταν !
-Μήτε αυτοκίνητα, ούτε μηχανάκια, ησυχία μεγάλη.
-Να φανταστείς ήταν τόσο ερημιά που βλέπαμε το λεωφορείο να έρχεται από τους Αγίους Αναργύρους.
-Νερό έφερναν τα βυτία. Να εδώ μπροστά στο σχολείο σας ήταν μια στέρνα και γύρω κηπευτικά. Με δικά μας χρήματα φέραμε το νερό ως επάνω.
-Πώς ήταν η ζωή των νέων τότε;
-Ήμασταν νέοι κι όλα δικά μας ήτανε. Μπάλα στις αλάνες .
-Ναι είχαμε τις ομάδες μας. Εδώ στον Άρη Πετρούπολης ξεκίνησε ο Τάσος Μητρόπουλος ο γνωστός ποδοσφαιριστής.
-Τα μαγαζιά τότε ήταν λίγα. Είχαμε τις παρέες μας , βρισκόμασταν στα σπίτια, λίγο κρασί λίγο ψωμί και μεζές μα είχαμε όρεξη χορεύαμε και διασκεδάζαμε!
- Εμείς οι κοπέλες τότε ήμασταν περιορισμένες. Και οι σχέσεις με τα αγόρια δεν ήταν όπως τώρα.
- Οι άνθρωποι τότε παντρεύονταν μικροί και κάνανε πολλά παιδιά. Με τη βοήθεια του θεού τα μεγάλωναν.
-Και οι πιο πολλοί γάμοι γίνονταν με προξενιό. Κατ΄ευθείαν βέρα και οικογένεια.
-Ευτυχώς εμείς βρήκαμε πολύ καλούς συζύγους και κάναμε όμορφη ζωή.
-Πείτε μας κάτι για τα πολιτιστικά δρώμενα τότε.
-Η Αθήνα που είχε τα μεγάλα θέατρα και τις εκδηλώσεις ήταν για μας μακριά και η συγκοινωνία δύσκολη.
-Ακούγαμε τα ωραία τραγούδια από το ραδιόφωνο και έτσι μάθαμε τους σπουδαίους ποιητές μας και συνθέτες μας τον Θεοδωράκη και τον Χατζιδάκι.
- Υπήρχαν δύο σινεμά, το Ηρώ και το Πετρούπολις.
-Πάντα οι Πετροπουλιώτες αγαπούσαν το σινεμά,
- Ναι, μεγάλα σινεμά, 700 θέσεων, εγώ εκεί γνώρισα τη γυναίκα μου.
- Έχουμε και κινηματογραφική λέσχη που δημιουργήθηκε το 1989.Ασχολείται μ΄αυτήν ο γυιός μου.
-Τι θα λέγατε σε ένα νέο που έρχεται να ζήσει στην Πετρούπολη;
-Α, θα χορτάσει καθαρό αέρα. Είμαστε ψηλά εμείς εδώ κι έχουμε ξηρό κλίμα.
-Είναι το πιο ωραίο μέρος. Εγώ έχω σπίτια στη Βουλιαγμένη και στη Βούλα δίπλα στη θάλασσα αλλά δε φεύγω από εδώ.
-Να προσπαθεί, να κάνει πράγματα για τον τόπο του. Να μη γκρινιάζει και να συμμετέχει.
-Να έχει όρεξη για τη ζωή γενικά, να μην είναι τεμπέλης, να αντιμετωπίζει με πείσμα τις δυσκολίες.
Και τι δε μάθαμε εκείνο το πρωινό στο φιλόξενο ΚΑΠΗ του Δήμου μας. Για παιδιά και εγγόνια, για παλιούς γραφικούς τύπους της περιοχής, για καλοπροαίρετες πλάκες και για ιστορίες αγάπης ! Για τον περίφημο δήμαρχο Παξιμαδά που τον αγαπούσαν όλοι και ταυτίστηκε με τη δημιουργία της σύγχρονης Πετρούπολης. Κεραστήκαμε από την γλυκιά κυρία Γεωργία. Και φυσικά φεύγοντας πήραμε πολλές πολλές και καλές συμβουλές, έτσι όπως κάνουν πάντα οι παππούδες μας!
Ευτυχία, Άγγελος, Ελένη, Στέλλα.
Τις συνεντεύξεις τις πήρε η Ευτυχία και η Ελένη ενώ ο Άγγελος ήταν ο επίσημος φωτογράφος.
Να τι μας είπαν:
-Πώς επιλέξατε να ζήσετε στην Πετρούπολη;
-Χώρος πολύς υπήρχε, χωράφια ήταν όλα εδώ κι αμπέλια, χτίσαμε μόνοι μας τα σπίτια μας -οικοδόμοι ήταν οι πιο πολλοί άντρες εδώ κι εργάτες.
-Α ναι και δεν ήταν στο σχέδιο η περιοχή, τα πιο πολλά σπίτια ήταν εκτός σχεδίου. Κοντά στο 1980 μπήκαμε εμείς εδώ στο σχέδιο.
-Εγώ εδώ γεννήθηκα, στις πέτρες και στα θυμάρια έγδερνα τα γόνατά μου.
-Πώς ήταν η Πετρούπολη εκείνα τα χρόνια;
-Α, τι να σου πω, έρημη ήταν στην αρχή (λέει ο κύριος Σάββας που ήλθε εδώ το 1953). Γεμάτη αμπέλια και συκιές, να φανταστείς από την πλατεία και πάνω ήταν γεμάτη βράχια.
- Κι αυτούς που μέναν πάνω από την πλατεία τους λυπόμασταν !
-Μήτε αυτοκίνητα, ούτε μηχανάκια, ησυχία μεγάλη.
-Να φανταστείς ήταν τόσο ερημιά που βλέπαμε το λεωφορείο να έρχεται από τους Αγίους Αναργύρους.
-Νερό έφερναν τα βυτία. Να εδώ μπροστά στο σχολείο σας ήταν μια στέρνα και γύρω κηπευτικά. Με δικά μας χρήματα φέραμε το νερό ως επάνω.
-Πώς ήταν η ζωή των νέων τότε;
-Ήμασταν νέοι κι όλα δικά μας ήτανε. Μπάλα στις αλάνες .
-Ναι είχαμε τις ομάδες μας. Εδώ στον Άρη Πετρούπολης ξεκίνησε ο Τάσος Μητρόπουλος ο γνωστός ποδοσφαιριστής.
-Τα μαγαζιά τότε ήταν λίγα. Είχαμε τις παρέες μας , βρισκόμασταν στα σπίτια, λίγο κρασί λίγο ψωμί και μεζές μα είχαμε όρεξη χορεύαμε και διασκεδάζαμε!
- Εμείς οι κοπέλες τότε ήμασταν περιορισμένες. Και οι σχέσεις με τα αγόρια δεν ήταν όπως τώρα.
- Οι άνθρωποι τότε παντρεύονταν μικροί και κάνανε πολλά παιδιά. Με τη βοήθεια του θεού τα μεγάλωναν.
-Και οι πιο πολλοί γάμοι γίνονταν με προξενιό. Κατ΄ευθείαν βέρα και οικογένεια.
-Ευτυχώς εμείς βρήκαμε πολύ καλούς συζύγους και κάναμε όμορφη ζωή.
-Πείτε μας κάτι για τα πολιτιστικά δρώμενα τότε.
-Η Αθήνα που είχε τα μεγάλα θέατρα και τις εκδηλώσεις ήταν για μας μακριά και η συγκοινωνία δύσκολη.
-Ακούγαμε τα ωραία τραγούδια από το ραδιόφωνο και έτσι μάθαμε τους σπουδαίους ποιητές μας και συνθέτες μας τον Θεοδωράκη και τον Χατζιδάκι.
- Υπήρχαν δύο σινεμά, το Ηρώ και το Πετρούπολις.
-Πάντα οι Πετροπουλιώτες αγαπούσαν το σινεμά,
- Ναι, μεγάλα σινεμά, 700 θέσεων, εγώ εκεί γνώρισα τη γυναίκα μου.
- Έχουμε και κινηματογραφική λέσχη που δημιουργήθηκε το 1989.Ασχολείται μ΄αυτήν ο γυιός μου.
 |
| Η ομάδα μας με τους κυρίους Κώστα, Σάββα και Γιώργο |
-Τι θα λέγατε σε ένα νέο που έρχεται να ζήσει στην Πετρούπολη;
-Α, θα χορτάσει καθαρό αέρα. Είμαστε ψηλά εμείς εδώ κι έχουμε ξηρό κλίμα.
-Είναι το πιο ωραίο μέρος. Εγώ έχω σπίτια στη Βουλιαγμένη και στη Βούλα δίπλα στη θάλασσα αλλά δε φεύγω από εδώ.
-Να προσπαθεί, να κάνει πράγματα για τον τόπο του. Να μη γκρινιάζει και να συμμετέχει.
-Να έχει όρεξη για τη ζωή γενικά, να μην είναι τεμπέλης, να αντιμετωπίζει με πείσμα τις δυσκολίες.
 |
| Συνέντευξη με τις κυρίες Μάτα, Ειρήνη και Ανδρονίκη |
Και τι δε μάθαμε εκείνο το πρωινό στο φιλόξενο ΚΑΠΗ του Δήμου μας. Για παιδιά και εγγόνια, για παλιούς γραφικούς τύπους της περιοχής, για καλοπροαίρετες πλάκες και για ιστορίες αγάπης ! Για τον περίφημο δήμαρχο Παξιμαδά που τον αγαπούσαν όλοι και ταυτίστηκε με τη δημιουργία της σύγχρονης Πετρούπολης. Κεραστήκαμε από την γλυκιά κυρία Γεωργία. Και φυσικά φεύγοντας πήραμε πολλές πολλές και καλές συμβουλές, έτσι όπως κάνουν πάντα οι παππούδες μας!
Ευτυχία, Άγγελος, Ελένη, Στέλλα.
Συγκινητικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαταλία