Επίσκεψη στον θολωτό μυκηναϊκό τάφο Αχαρνών

Ο θολωτός μυκηναϊκός τάφος Αχαρνών βρίσκεται νότια της πόλης, στη θέση Λυκότρυπα. Είναι ο μεγαλύτερος και ο καλύτερα σωζόμενος τάφος στην Αττική. Ανασκάφηκε το 1879 από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αθηνών. Είναι υπόγειο κτίσμα και χρονολογείται τον 14-13^ο αι. π.Χ.

Αποτελείται από το δρόμο, δηλαδή το διάδρομο που οδηγούσε στον τάφο, το στόμιο και το θάλαμο. Το σχήμα του θαλάμου είναι κωνικό με κυρτά τοιχώματα και θυμίζει τεράστια κυψέλη. Η διάμετρος της θόλου είναι 8,35 μ. και το ύψος της 8,74μ. Το υπέρθυρο του στομίου είναι από ογκώδη επιμήκη λίθο. Πάνω από το υπέρθυρο σε αντίθεση με άλλους θολωτούς όπου υπάρχει το ανακουφιστικό τρίγωνο, χρησιμοποιήθηκαν τέσσερις μικρότεροι  ογκόλιθοι, παράλληλοι μεταξύ τους και με μικρά κενά ενδιάμεσα. Ο δρόμος έχει μήκος 27 μ. και πλάτος 3 μ. και τα τοιχώματά του είναι κτισμένα με ακατέργαστες πέτρες. Εξωτερικά η θόλος καλύπτεται με χώμα ώστε να σχηματιστεί ένα είδος τύμβου.

Το περασμένο Σάββατο ξεκινήσαμε να επισκεφτούμε τον τάφο. Είναι ένας θολωτός τάφος που διατηρείται σε τέλεια κατάσταση και μας πρότεινε να τον δούμε η κ. Αναγνωστοπούλου από το αρχαιολογικό μουσείο Αχαρνών. Εκεί μας υποδέχτηκε η φύλακας του χώρου κ. Πέπη Κωνσταντινίδου. Μας πήγε στον τάφο του οποίου η είσοδος βρίσκεται στην πίσω μεριά του χωραφιού και μας έδωσε πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες.

Μας είπε ότι στον τάφο βρέθηκαν έξι κρανία τα οποία ανήκαν στην οικογένεια κάποιου άρχοντα της περιοχής  και τώρα εκτίθενται μαζί με τα άλλα ευρήματα στο αρχαιολογικό μουσείο της Αθήνας. Στον τάφο υπήρχαν πολλά αντικείμενα που συνόδευαν τους νεκρούς, αγγεία, όπλα, ελεφάντινα αντικείμενα, σφραγιδόλιθοι και κοσμήματα, παρόλο που πιθανόν ο τάφος είχε συληθεί. Μας είπε επίσης ότι παρόλο που δεν φαίνεται, το γνωστό τρίγωνο που βλέπουμε πάνω από την είσοδο κάθε μυκηναϊκού τάφου υπάρχει εσωτερικά. Διακρίνεται το περίγραμμά του πάνω από την είσοδο, το οποίο είναι γεμισμένο με πέτρες.

Μας έδειξε ότι η κατασκευή έγινε με πέτρες που τοποθετήθηκαν η μια πάνω στην άλλη χωρίς συνδετικό υλικό, μόνο μικρότερες πετρούλες που μπαίναν σαν σφήνες. Το χώμα από την εκσκαφή το έβαζαν από πάνω έτσι ώστε να δημιουργηθεί το μικρό λοφάκι που είδαμε. Επίσης είδαμε ότι όταν πλημμύριζε ο χώρος, τα νερά είχαν δημιουργήσει μια γραμμή στους τοίχους με έντονη αλλαγή του χρώματος. Για να αποφύγουν την πλυμμύρα έχουν τοποθετήσει μια αντλία και διοχετεύουν αλλού τα νερά.

Κάτω από τη θόλο υπήρχε ένα δίχτυ που το έβαλαν για ασφάλεια στην περίπτωση που κάποια πέτρα έφευγε από τη θέση της και έπεφτε κάτω. Εντυπωσιαστήκαμε με τη θόλο που στην κορυφή έκλεινε με μια μεγάλη πέτρα που λεγόταν «κλειδί». Αυτή η πέτρα έλειπε από την κορυφή και έτσι τυχαία ανακαλύφθηκε ο τάφος.

Ευχαριστούμε πολύ την κ. Πέπη και να πούμε ότι μερικές από τις πληροφορίες που μας έδωσε για τον συγκεκριμένο τάφο δεν τις γράφουν τα βιβλία! Άρα πηγαίνοντας εκεί μάθαμε πολύ περισσότερα πράγματα απο ότι αν διαβάζαμε γι' αυτόν μόνο στο internet ή σε κάποιο βιβλίο... και φυσικά το να βλέπεις κάτι ζωντανά δεν έχει καμιά σχέση με τις φωτογραφίες!

Κωνσταντίνα, Ελένη